ابوسعید ابوالخیر

رباعی شمارهٔ ۲۳۰

۱

این عمر به ابر نوبهاران ماند

این دیده به سیل کوهساران ماند

۲

ای دوست چنان بزی که بعد از مردن

انگشت گزیدنی به یاران ماند

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

کمال

۱۳۹۵/۰۴/۲۹ - ۱۶:۰۴:۳۳

5292

Nadim Najimi

۱۴۰۲/۰۹/۲۳ - ۰۳:۳۶:۱۳

در این رباعی، شاعر به زودگذر بودن عمر و اهمیت زندگی نیکو اشاره می‌کند. در بیت اول، شاعر می‌گوید که عمر، مانند ابر نوبهاران، زودگذر است. این بدان معناست که عمر، محدود و کوتاه است و باید از آن به بهترین شکل استفاده کرد.