ابوسعید ابوالخیر
رباعی شمارهٔ ۴۳۱
۱
آن دم که حدیث عاشقی بشنودم
جان و دل و دیده را به غم فرسودم
۲
میپنداشتم عاشق و معشوق دواند
چون هر دو یکیست من خود احول بودم
تصاویر و صوت
نظرات