ابوسعید ابوالخیر

رباعی شمارهٔ ۷۰۰

۱

از سادگی و سلیمی و مسکینی

وز سرکشی و تکبّر و خودبینی

۲

بر آتش اگر نشانیَم بنشینم

بر دیده اگر نشانمت ننشینی

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

نیمه پنهان ماه

۱۴۰۱/۰۴/۲۲ - ۰۶:۳۱:۲۴

سلامشدئییدا تحت تاثیر قرار گرفتم از این شعر. چه دریافت و نکته ای رو ابوسعید داره بیان میکنه. حقا که عارف بوده. عارف به قدر ظرفش به دریای بیکران حقیقت وصل میشه و برداشت میکنه و اینگونه به زیبایی و حکیمانه ، تشنگان حکمت و حقیقت رو آب مینوشانه .