اثیر اخسیکتی
شمارهٔ ۱۳۴
۱
ساقی من از خمار شبانه مشوشم
وقت است اگر به باده باقی کنی خوشم
۲
آن آب هم طویله آتش به من رسان
باشم که یک زمان زنی آبی بر آتشم
۳
الا به دست باده دوشین دواش نیست
زهری که من ز دست جفای تو میچشم
نظرات