اثیر اخسیکتی

شمارهٔ ۱۸۵

کره مشک بر سمن چه زنی

لشکر زنگ بر ختن چه زنی

چون ز لعل تو بوسه ئی طلبم

بر شکر لولو عدن چه زنی

صد کریبان دریده است از تو

چاک بر طرف پیرهن چه زنی

چون تو گوئی که جان نفس نزنم

من چه گویم که بوسه تن چه زنی

بر لب اوست خط اجره ی تو

دست بر زلف پرشکن چه زنی

عاشقی ای اثیر و یارت اوست

همه دانند لا ولن چه زنی