اثیر اخسیکتی

شمارهٔ ۷۷

آتش عشق تو چون زبانه برآرد

دود ز دل، از سر زمانه برآرد

حلقه ی زلفت زهر دری که درآید

دست سیه زود گرد خانه برآرد

پای درآید بسنگ بازی جان را

دست جمالت چو تازیانه برآرد

تا دهنت حلقه ئی ز لطف گشاید

بلعجب چرخ صد بهانه برآرد

فتنه بر آن در فرو شود که رخ تو

دست کشایش بآستانه برآرد

چنگل باز است عشق، ار چه ز اول

شهپر طاووس از آشیانه برآرد

هر نفسی صد هزار مرغ هوس را

خال و خطت گرد دام و دانه بر آرد

عشق تو شعر اثیر را بنهم چرخ

چون نظر صاحب یگانه برآرد