اثیر اخسیکتی
شمارهٔ ۱۷
۱
عذری دارم بترک مدحت
چون نسبت عالی تو واضح
۲
جائی است کمال تو که فکرت
قاصر نظر است از آن مطامح
۳
در دیده ی وهم من نیائی
و اینجا مثلی است نیک صالح
۴
کوته کامی چشم ناظر
بی خوردی حجم نجم لایح
۵
در جنب جهان چه خوانمت پس
پیدای نهان چو مشک فایح
۶
ای واسطه صلاح دولت
قدماً نظمت لک المصالح
۷
در نوبت خانیان مفسد
محروم بود امین صالح
نظرات