اثیر اخسیکتی
شمارهٔ ۶۱
۱
در رزم بر فلک زنی ار پر دلی کند
آنجا که سرکشان بزمین درکشند پای
۲
بندند بر خراج بحار آنکه هر بهار
گرددزابرهم چو صدف گون گهر نمای
۳
این خود بهانه ئی است بگریدفلک همی
با صد هزار دیده ز تیغت به های های
نظرات