عطار
شمارهٔ ۳۷
۱
کو چشم که ذرّهای جمالت بیند
کو عقل که سُدَّهٔ کمالت بیند
۲
گر جملهٔ ذرّات جهان دیده شود
ممکن نبود که در وصالت بیند
نظرات
بشیر رحیمی