عطار
شمارهٔ ۲۲
۱
بس داغ که چرخ بر دلِ ریش کشید
بس جان که به رای سوختن بیش کشید
۲
بس شخصِ شریف و سینهٔ بی غصّه
کاین خاکِ نهنگ در دمِ خویش کشید
نظرات