عطار
شمارهٔ ۷
۱
جانم چو ز کنهِ کار آگاه نبود
نومید ز خود گاه بُد و گاه نبود
۲
هر روز هزار پرده از هم بدرید
وز پردهٔ عجز برترش راه نبود
تصاویر و صوت
نظرات