شیخ بهایی
رباعی شمارهٔ ۸
۱
دنیا که از او دل اسیران ریش است
پامال غمش، توانگر و درویش است
۲
نیشش، همه جانگزاتر از شربت مرگ
نوشش، چو نکو نگه کنی، هم نیش است
نظرات