ملک‌الشعرا بهار
شمارهٔ ۶۴ - ابر و باد
۱
بود مر ابر را اندر کمین باد
برد مر ابر را زین سرزمین باد
۲
چو ابر آید نباریده به صحرا
وز بادی، که دیدست این‌چنین باد
۳
نگرید ابر ازین پس زانکه هر روز
گشاید ابر را چین از جبین باد
۴
چو ابر اندر هوا بشتافت، دانیم
که باشد در قفای او یقین باد
۵
فلک پیوسته در یک آستینش
بود ابر و به دیگر آستین باد
۶
نفورم من ز باده زآنکه باشد
به لفظش تا به حرف سومین باد
۷
غمی گشتیم از این باد و از این ابر
دو صد لعنت بر این ابر و بر این باد
تصاویر و صوت
نظرات