بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۱۲۶۹
۱
حال دل از دوری دلبر نمی‌دانم چه شد
ریخت اشکی بر زمین دیگر نمی‌دانم چه شد
۲
از شکست دل نه‌تنها آب و رنگ عیش ریخت
ناله‌ای هم داشت این ساغر نمی‌دانم چه شد
۳
باس هستی برد از صد نیستی انسوبرم
سوختم چندان‌که خاکستر نمی‌دانم چه شد
۴
صفحهٔ آیینه، حرت‌جوهر این‌عبرت است
کای حریفان نقش اسکندر نمی‌دانم چه شد
۵
گردش رنگی و چشمکهای اشکی داشتم
این زمان آن چرخ و آن اختر نمی‌دانم چه شد
۶
دو‌ش در طوفان نومیدی تلاطم کرد آه
کشتی دل بود بی‌لنگر نمی‌دانم چه شد
۷
در رهت از همت افسر طراز آبله
پای من سر شد برتر نمی‌دانم چه‌شد
۸
از دمیدن دانهٔ من کوچه‌گرد بیکسی‌ست
مشت خاکی داشتم بر سر نمی‌دانم چه شد
۹
بیدماغ وحشتم، از ساز آرامم مپرس
پهلویی گردانده ام بستر نمی‌دانم چه شد
۱۰
عرض معراج حقیقت از من بیدل مپرس
قطره، دریاگشت، پیغمبر نمی‌دانم چه شد
نظرات
روزبه
روزبه