بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۵۴۲
۱
کینه را در دامن دلهای سنگین مسکن است
هر‌کجا تخم شرردیدیم سنگش خرمن است
۲
خاکساران، قاصد افتادگیهای همند
جاده را طومار نقش پا به منزل بردن است
۳
با دل جمع از خراش سینه غافل نیستیم
غنچه‌سان‌در هر سرانگشتم‌نهان‌صدناخن است
۴
بگذر از اسباب اگر آگاهی از ذوق فنا
چون شود منزل نمایان‌گرد راه افشاندن است
۵
غفلت تحقیق بر ما تار و پود و هم بافت
ورنه در مهتاب احوال‌کتانها روشن است
۶
بی‌لب او چون خیال غیر در دلهای صاف
شیشه‌ها را موج صهبا خار در پیراهن است
۷
آتشی در جیب دل دزدیده ام‌کز سوز آن
مو بر اعضایم چو گلخن دود چشم روزن است
۸
هیچ سودایی بتر از زحمت افلاس نیست
دست‌قدرت‌چون‌تهی‌شد با گریبان‌دشمن است
۹
از وداع غنچه آغوش گل انشا کرده‌ایم
بی‌گریبانی تماشاگاه چندین دامن است
۱۰
بیدل از چشم تحیرپیشگان نم خواستن
دامن آیینه بر امید آب افشردن است
نظرات