نجمالدین رازی
شمارهٔ ۱۷
۱
ای کمالت منزه از نقصان
ای جمالت مقدس از تغییر
۲
از خطایی که کرده ام همه عمر
یا فتاده به بندگی تقصیر
۳
چو تو دانی که آن همه ز ازل
در حق بنده کرده ای تقدیر
۴
کرمت عذر خواه من گردان
که به دست قضات بودم اسیر
نظرات