نجمالدین رازی
شمارهٔ ۳۲
۱
ای دل مگر تو از درافتادگی درآیی
ورنه به شوخ چشمی با عشق کی بر آیی
۲
عمری است تا به عالم سر گشته گشتم از تو
جویا ترا ز هر در آخر تو خود کجایی
۳
عز جلال وصلت با بنده گفت «نجما»
من در درون نیایم تا تو برون نیایی
نظرات