ابن حسام خوسفی
غزل شمارهٔ ۵۶
۱
گل به فصل بهار می خندد
سبزه بر مرغزار می خندد
۲
غنچه ی دلگشای تنگ دهان
چون لب لعل یار می خندد
۳
ابر بر لاله زار می گرید
لاله بر کوهسار می خندد
۴
هرشکوفه که زینت چمن است
بر سر شاخسار می خندد
۵
الفتی هست با بنفشه مرا
کوچو من سوگوار می خندد
۶
لاله بر پای سرو چون منصور
مست در پای دار می خندد
۷
وقت مردن چوشمع، ابن حسام
بادلی پر شرار می خندد
نظرات