ابن یمین
شمارهٔ ٣٢١
۱
غلام همت آنم که همچو باد سحر
ز بار معصیت خود چو بید میلرزد
۲
بگوی زاهد مغرور را که مدت عمر
برسم اهل ریا طاعتی همی ورزد
۳
که بیش رنجه مدار و مرنج بهر جنان
که دیده ئی پس مردن ز خاک سر بر زد
۴
بخاکپای قناعت که نزد ابن یمین
جهان به رنجش آزاده ئی نمیارزد
نظرات