امامی هروی
شمارهٔ ۱۸
۱
ای غایت اندیشهٔ دانش سخنت را
می بوسم و می دارم چون دیده گرامی
۲
شاید که ببندد کمر از لطف سخن‌هات
آب سخن جان سخنگو به غلامی
۳
تو خضری و لطف سخنت آب حیاتست
معلوم شد این حریف دلم را بتمامی
۴
ختمست سخن بر تو و یارای سخن نیست
در دور تو کسرا که تو سلطان کلامی
۵
نام تو امامی است بلی زیبدت این نام
بر لفظ و معانی چو امیری و امامی
نظرات