امامی هروی
شمارهٔ ۳
۱
ز دل بگذر کرا پروای جانست
حدیث دل حدیث کودکانست
۲
نشان دل چه می پرسی که از جان
درین ره یاد کردن بیم جان است
۳
مرا وقتی دلی بودی و عمری
که آندل همچو دلبر بی نشناست
۴
چو با جانان و دلبر در شهودم
دلم جانان و جانم دلستانست
۵
چنان در حیرتم، ز اسرار غیبش
که گوئی آشکارم در نهانست
۶
چنان مستغرقم ز انفاس لطفش
که گوئی آب ترکیبم روانست
۷
نفس در کشف این اسرار شرکست
بقین در کوی این مذهب گمانست
۸
باو گر هیچت ایمانست خود را
زره بر گیر و بنگر کو عیانست
۹
مرا وقتی که در خود نیست گردم
ببین گر دیده ی داری که آنست
۱۰
عبارت را خبر زین ماجرا نیست
امامی کافرست ار در میانست
نظرات