بابافغانی
شمارهٔ ۲۰۴
۱
بر اوج حسن چو آن ترک کج کلاه بر آید
خروش عشق ز درویش و پادشاه برآید
۲
چو طالعست ببینندگان ستاره ی روشن
بآفتاب رود همره و بماه برآید
۳
چو خط و خال تو چند از برای سوختن من
یکی غنیم شود دیگری گواه برآید
۴
گناه کرده ی عشقم چنان رسان بقصاصم
که دوست گرید و از جان دشمن آه برآید
۵
نهال بی ثمر خود به گریه سبز چه دارم
بسوزم وز گلم لاله ی سیاه برآید
۶
ز حد گذشت ملامت حذر ز شعله ی آهی
که روز داد ز دلهای دادخواه برآید
۷
غم و ندامت و حسرت بجان زنند شبیخون
چسان فغانی تنها به این سپاه برآید
نظرات