بابافغانی

شمارهٔ ۲۳۷

۱

خوبی بالتفات وفا کم نمی شود

بنمای رخ که از تو صفا کم نمی شود

۲

صحبت بیاد و بوسه بپیغام تا بکی

این غایبانه بازی ما کم نمی شود

۳

من بوی جان فرستم و تو نکهت عبیر

باری درین میانه صبا کم نمی شود

۴

روزی بود که با من مخلص یکی شوی

در کار بنده لطف خدا کم نمی شود

۵

صد سال اگر وصال بود آرزو بجاست

این درد جان ستان بدوا کم نمی شود

۶

اکنون که آمدی نظری هم نمی کنی

از نرگس تو رنگ حیا کم نمی شود

۷

هر چند خیر بیش بود ذکر خیر بیش

نعمت زیاده کن که جزا کم نمی شود

۸

یا رب چه خیر می کنی ای پادشاه حسن

کز پیش درگه تو گدا کم نمی شود

۹

خون خوردنست کار فغانی بهجر و وصل

آسوده چون شوم که بلا کم نمی شود