امیرعلیشیر نوایی
شمارهٔ ۲۱۲ - تتبع خواجه
۱
ساقی از رنج خمارم بد حال
به کفم نه قدح مالامال
۲
قدحی کاو بزداید از دل
گر ز دورانش بود رنگ ملال
۳
کشم آن نوع که باشد به قدح
از رطوبت اثر باده مجال
۴
تا دمی مست شوم لایعقل
نایدم عالم هستی به خیال
۵
ای خوش آن باده که از بود و نبود
کندت یکنفس او فارغ بال
۶
گر عزیزت کند احسان کسان
در برابر بنگر ذل سؤال
۷
فانیا علم و عمل مهجورست
هست شهراه فنا سوی وصال
نظرات