فصیحی هروی
شمارهٔ ۳۲
۱
بر من که چو ابر پایم از دامانست
گر برق شوم گرم روی بهتانست
۲
کاهل قدمم چنان که گر اشک شوم
صد مرحلهام ز دیده تا مژگانست
نظرات