فیاض لاهیجی
شمارهٔ ۱۷
۱
آتش چکد چو آب ز طرز بیان ما
گویی که شعله‌ایست زبان در دهان ما
۲
از عکس چهره هر دو قدم در دیار عشق
طرح بهار ریخته رنگ خزان ما
۳
امشب که داشتیم حدیث رخت نبود
دلسوزتر ز شمع کسی همزبان ما
۴
چون خامة شکسته‌نویسان به وصف زلف
حرف درست سر نزند از زبان ما
۵
هرگز کسی ز ضعف به ما ره نمی‌برد
گاهی ز ناله پرس چو خواهی نشان ما
نظرات