فیاض لاهیجی
شمارهٔ ۲۱۷
۱
رسید موسم نوروز و روزگار شکفت
ز خندة گل شادی دل بهار شکفت
۲
چه باده ساقی نیسان به جام گلشن ریخت!
که گل به روی گلش همچو روی یار شکفت
۳
تبسّم که به داغ جگر نمک‌ریز است؟
کزین امید گل لاله داغدار شکفت
۴
چه حاجتست به باغم که نازنین مرا
دمیده سبزة خطّ و گل عذار شکفت
۵
یکی به کشت بهارم بیا کنون که مرا
هزار رنگ گل اشک در کنار شکفت
۶
ز خاکِ کُشتة او سر کشیده شعلة شوق
ترا خیال که شمع سر مزار شکفت
۷
شکفته ریخت ز کلک من این غزل فیّاض
ز بسکه خاطرم از التفات یار شکفت
نظرات