
فیاض لاهیجی
شمارهٔ ۳۸۹
۱
معاندان که سخن ناشنوده میگویند
نگفته میشنوند و نبوده میگویند
۲
دروغْ لافیِ بیدار طالعان چه بلاست
که فارغند و ز بخت غنوده میگویند
۳
ز لاف مهر خجل نیستند بلهوسان
نکشته تخم، حدیث دروده میگویند
۴
به حرف اهل دل انگشت رد منه زنهار
که این گروه سخن آزموده میگویند
۵
ببزم فخر ز عرض هنر تهیدستان
حدیث سلسله وحرف دوده میگویند
۶
ببزم سینهام این خوش تبسّمانِ نگاه
حدیث جوهرِالماسِ سوده میگویند
۷
ز صاف آینگی طوطیان هندِ خطت
سخن ز زنگ تکلّف ز دوده میگویند
تصاویر و صوت

نظرات