فیض کاشانی
غزل شمارهٔ ۷
میتوان برداشت دل از خویش و شد از جان جدا
لیک مشکل میتوان شد از بر یاران جدا
صحبت یاران خوشست و الفت یاران خوشست
این دو با هم یارباید این جدائی آن جدا
یار کلفت دیگرست و یار الفت دیگرست
صحبت آنان جدا و صحبت اینان جدا
صحبت آنان قرین خواندن تبت ید است
صحبت اینان نشد از معنی قرآن جدا
صحبت آنان بلای جان هر فهمیدهٔ
صحبت اینان دوای درد از درمان جدا
یار باید یار را در راه حق رهبر شود
نه که سازد یار را از دین و از ایمان جدا
یار باید یار باشد در فراق و در وصال
نه بود در وصل یار و یار و در هجران جدا
یار باید یار را غمخوار باشد در بلا
زو جدا هرگز نگردد گر شود از جان جدا
در غم و اندوه باشد یار با یاران شریک
در نشاط و کامرانی نبود از ایشان جدا
چون بگرید یار باید یار هم گریان شود
نی که این گرید جدا گاه آن شود گریان جدا
هر چه بپسندد بخود بپسندد آنرا بهر یار
هر چه از خود دور خواهد خواهد از یاران جدا
دشمنان یار را دشمن بود از جان و دل
دوستش را دوست دار باشد از عدوان جدا
مال اگر داری برو در راه یاران صرف کن
ورنه خدمت کن مباش از نیکی و احسان جدا
بگذر از راحت جفا و محنت اخوان بکش
ورنه تنها مانی و بی یار و سرگردان جدا
فیض میداند که در الفت چها بنهاده اند
او چه داند کو بود از سنت و قرآن جدا
نظرات
mareshtani
پاسخ: مصرع به نظر مشکلدار می‌رسد ولی پیشنهاد شما مشکل را حل نمی‌کند.
mareshtani
پاسخ: پیشنهاد شما این است: «دوستش را دوست باشد از عدووانش جدا»، این جمله هموزن شعر است اما اشکالات دیگری دارد اول آن که با ردیف و قافیهٔ شعر همخوانی ندارد و دیگر آن که عدو در آن به صورت عدووان جمع بسته شده که معمول زبان فارسی نیست و باید به شکل عدوان با تلفظ odvan به قاعدهٔ جمع مکسر عربی جمع بسته شود.
mareshtani
پسند
منصور
Polestar