فروغی بسطامی
غزل شمارهٔ ۱۹۸
۱
هر کس که به جان دسترسی داشته باشد
باید که به دل مهر کسی داشته باشد
۲
زان بر سر بیمار غمش پا نگذارد
ترسد که مبادا نفسی داشته باشد
۳
دل ناله‌کنان رفت پی محمل دلدار
کاین قافله باید جرسی داشته باشد
۴
گر یاد گلستان نکند هیچ عجب نیست
مرغی که به تنها قفسی داشته باشد
۵
از الفت بیگانه بیندیش که حیف است
دامان تو هر بوالهوسی داشته باشد
۶
در پرده قدح نوش فروغی که مبادا
سنگی به کمینت عسسی داشته باشد
نظرات