فضولی
شمارهٔ ۲۱۲
۱
غمت روز تنهاییم یار بس
شبم هم نفس ناله زار بس
۲
مرا مایه خرمی روز غم
دل خسته و جان افکار بس
۳
چه کار آیدم قیدهای دگر
دلم بسته زلف دلدار بس
۴
سریر سلامت چه جای منست
مقامم سر کوی خمار بس
۵
ندارم بکار جهان هیچ کار
مرا ترک کار جهان کار بس
۶
چه حاجت بتیغ از پی کشتنم
نگاهی ازان چشم خونخوار بس
۷
فضولی ز لذات عالم مرا
همان نشئه ذوق دیدار بس
نظرات