غالب دهلوی

شمارهٔ ۱۷۸

۱

تاجر شوق بدان ره به تجارت نرود

که ره انجامد و سرمایه به غارت نرود

۲

چه نویسم به تو در نامه؟ کز انبوهی غم

نیست ممکن که روانی ز عبارت نرود

۳

از حیا گیر نه از جور گر آن مایه ناز

کشته تیغ ستم را به زیارت نرود

۴

وصل دلدار نه خلدست همان به، همدم

که نگویی سخن و عرض بشارت نرود

۵

دل بدان گونه بپالای که در خواهش دید

دیده خون گردد و از دیده بصارت نرود

۶

قصر و مهمانکده حاتم و کسری بگذار

نام از رفتن آثار عمارت نرود

۷

حج درویش طمع پیشه نیرزد به قبول

تا که اندوخته کدیه به غارت نرود

۸

تو به یک قطره خون ترک وضو گیری و ما

سیل خون از مژه رانیم و طهارت نرود

۹

رمز بشناس که هر نکته ادایی دارد

محرم آنست که ره جز به اشارت نرود

۱۰

زاهد از حور بهشتی به جز این نشناسد

که شود دستزد شوق و بکارت نرود

۱۱

غالب خسته به کوی تو رهین تپشی ست

که به شاهی ننشیند به وزارت نرود