قاسم انوار

شمارهٔ ۳۵۲

۱

هر کرا جرعه می داد بسر گردانید

هر کرا داد قدح زیر و زبر گردانید

۲

قدحی دیگر از آن جان و جهان میخواهم

هر کرا زان قدحی داد سمر گردانید

۳

بنده آن می صافی دلاویز توام

که مرا در نفسی اهل نظر گردانید

۴

شوری از شیوه شیرین تو در شهر افتاد

عالمی را همه پر شهد و شکر گردانید

۵

روی ما تیرگیی داشت، برویت چو رسید

روی ما را ز خوشی رشک قمر گردانید

۶

همه جا ذکر جمالست و جلالست و کمال

ورق عشق تو هر چند که برگردانید

۷

جان حیات ابدی یافت، دل از هجران رست

هر که جان را بر تیغ تو سپر گردانید

۸

بی دل و دین شد و سرگشته و حیران آمد

هر که از دایره عشق تو سر گردانید

۹

در بیایان تمنای تو گریان شب و روز

قاسم از دیده بسی لؤلؤ تر گردانید