قاسم انوار
شمارهٔ ۴۰۲
۱
بنده از دوست سئوالی بصفا کردم دوش
قصه سر ترا چند بود این سرپوش؟
۲
عاشقان در رخ زیبای تو حیران شده اند
همه مستند، نه مدهوش و لیکن خاموش
۳
صفت باده اگر زاهد ما بشناسد
همه با چنگ و دف آید بدر باده فروش
۴
صوفی ما اگر از جام تو شوری دارد
سخن مردم خودبین نکند دیگر گوش
۵
صفت طالع عشاق ز اندازه گذشت
چون خورد باده همه ملک و ملک گوید: نوش!
۶
گر تو حق را همه جا حاضر و ناظر دانی
آخر، ای خواجه، متاعی که نداری مفروش
۷
باده ام دادی و دل بردی و جان افزودی
قاسمی حلقه بگوشان ترا حلقه بگوش
نظرات