قاسم انوار
شمارهٔ ۵۹۷
۱
تا گرد ماه، سنبل مشکین نهاده‌ای
بس داغ‌ها که بر دل مسکین نهاده‌ای
۲
بر عارض تو زلف سمن سا چه حکمت است؟
یعنی به‌جنب فاتحه آمین نهاده‌ای
۳
از بهر غارت دل و دین شکستگان
بر سیم تر کلاله زرین نهاده‌ای
۴
کحلی‌ست نوربخش خیال جمال تو
در پرده‌های چشم خدا‌بین نهاده‌ای
۵
جان‌ها حیات یافت ز حسن کلام تو
در زیر لب چه شیوه شیرین نهاده‌ای
۶
آن جان نازنین تو بر روی دل‌فروز
طغرای مشک بر گل و نسرین نهاده‌ای
۷
فریاد جان قاسمی از آسمان گذشت
زین جورها که پیشه و آیین نهاده‌ای
نظرات