قاسم انوار
شمارهٔ ۶۶۱
۱
فداک عقلی و روحی، که راحت جانی
مرا بدرد سپاری و عین درمانی
۲
ز پا فتاده ام، از دست رفته، دستم گیر
نگویمت: بچه غایت، چنانکه می دانی
۳
شکیب نیست مرا از تو یک زمان، ای دوست
که شمع مجلس انسی و نور اعیانی
۴
مقررست و معین که: هیچ نتوان یافت
طریق راه خدا را بفکر شیطانی
۵
علی الدوام بگوش دلم رسد ز درون
صفیر بانگ «اناالحق » خروش «سبحانی »!
۶
میان جبه و دستار غیر عاشق نیست
حدیث «لیس » که «فی جبتی » همی خوانی
۷
ز ذره باز نگویی که نور خورشیدی
حدیث چشمه نگویی که بحر عمانی
۸
میان مرده دلان روز چند می بودم
ز دوست زنده شدم، «الحبیب احیانی »
۹
یقین که قاسمی اندر رحیل همراهست
در آن زمان که بکوبند کوس سلطانی
نظرات