قدسی مشهدی
شمارهٔ ۵۳۴
۱
زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو؟
داغ است سراپا دلم از خامی تو
۲
کو نامه اعمال که ظاهر گردد
بدنامی عاشق و نکونامی تو
نظرات