حزین لاهیجی
بخش ۲۷ - اشارت به سلوک سبیل عجز و مسکینی و ترک خودی و خودبینی
۱
اگر بنده را سربلندی رسد
ز مسکینی و مستمندی رسد
۲
ز خودبینی، ابلیس مردود شد
کف خاک افتاده مسجود شد
۳
نبینی که چون دانه افتد به خاک
بکوشند مهر و مه تابناک
۴
کز افتادگی سرفرازش کنند
به صد ناز، با برگ و سازش کنند
۵
طبایع شتابنده در اعتضاد
به خدمت کمر بسته باران و باد
۶
مکن خودپرستی ز نابخردی
خدابنده گردی، ز ترک خودی
۷
مجاهد اگر نفس امّاره کشت
کلید در فتح دارد به مشت
۸
چه حاصل که صد خرقه برتن دری؟
خدا رس شوی چون ز خود بگذری
۹
فزونی چو خواهی کم خویش گیر
ره این است، اگر سالکی پیش گیر
نظرات