حسین خوارزمی
شمارهٔ ۱۴۶
۱
ای گشته مست عشقت روز الست جانم
مستی جان بماند روزی که من نمانم
۲
هر ذره ای ز خاکم سرمست عشق باشد
چون ذره ها برآید از خاک استخوانم
۳
فکر بهشت و دوزخ دارند اهل دانش
من مست عشق جانان فارغ ز این و آنم
۴
گفتی بغیر منگر گر طالب حبیبی
والله که در دو گیتی غیر از تو من ندانم
۵
از روی مهربانی ای مه بیا خرامان
تا نقد جان و دل را در پای تو فشانم
۶
چون هیچکس نشانی با خود نیافت از تو
در جستن نشانت از خویش بی نشانم
۷
اسرار عشق جانان دانم حسین لیکن
چون محرمی ندارم گفتن نمیتوانم
نظرات