اقبال لاهوری
بخش ۳۷۹ - من و تو از دل و دین نا امیدیم
۱
من و تو از دل و دین نا امیدیم
چوبوی گل ز اصل خود رمیدیم
۲
دل مامرد و دین از مردنش مرد
دو تامرگی بیک سود اخریدیم
نظرات