اقبال لاهوری
بخش ۱۷۲ - حیات جاوید
۱
گمان مبر که به پایان رسید کار مغان
هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است
۲
چمن خوش است ولیکن چو غنچه نتوان زیست
قبای زندگیش از دم صبا چاک است
۳
اگر ز رمز حیات آگهی مجوی و مگیر
دلی که از خلش خار آرزو پاک است
۴
به خود خزیده و محکم چو کوهساران زی
چو خش مزی که هوا تیز و شعله بی‌باک است
تصاویر و صوت
نظرات
امین کیخا
ناشناس
علی مرعشی
ناشناس
سعید
خشایار گودرزی
احمد ناظری
احمد ناظری
مازیار طهماسب نیا
حمید
مهدی خوشباف
روفیا
شهریار
سیاوش
بهروز خشت زر
میرمهدی موسوی