اقبال لاهوری
بخش ۲۴۵ - گریهٔ ما بی اثر ناله ما نارساست
۱
گریهٔ ما بی اثر ناله ما نارساست
حاصل این سوز و ساز یک دل خونین نواست
۲
در طلبش دل تپید ، دیر و حرم آفرید
ما به تمنای او ، او به تمنای ماست
۳
پردگیان بی حجاب ، من به خودی در شدم
عشق غیورم نگر میل تماشا کراست
۴
مطرب میخانه دوش نکتهٔ دلکش سرود
باده چشیدن خطاست باده کشیدن رواست
۵
زندگی رهروان در تگ و تاز است و بس
قافلهٔ موج را جاده و منزلی کجاست
۶
شعلهٔ در گیر زد بر خس و خاشاک من
مرشد رومی که گفت «منزل ما کبریاست»
نظرات
مقصود
حبیب اکبری
بسم الله عزیزی