جهان ملک خاتون

شمارهٔ ۱۱۰۹

بهار آمد بیا تا خوش برآییم

ز دیگر عاشقان ما بر سر آییم

گل رویت یکی، بلبل فراوان

دو بلبل بر گلی خوشتر سراییم

گل رویت چو پوشد زلف مشکین

به شب نالیم و روز دیگر آییم

اگر راهم نباشد در گلستان

به عشق گل زمانی دیگر آییم

دلا صبری نما در بردباری

مگر با روز هجرانش برآییم

بگفتا من چو سرو آزاد گشتم

نگویی ما چگونه در بر آییم

نگنجد قامتم در بیت احزان

بگو ما چون شبی از در درآییم

چو از شیرین ندارم هیچ خطّی

ضرورت را به تنگ شکر آییم