جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۷۶
۱
در غم عشقت دل تنگم بسوخت
بی رخ تو دیده ز عالم بدوخت
۲
نام رخت بردم و در بوستان
گل ز جفای رخ تو برفروخت
۳
دل نتواند صنما در غمت
یک سر مویت به دو عالم فروخت
۴
ای که چو پروانه به شمع رخت
زآتش عشقت پر و بالم بسوخت
۵
پیرهن وصل تو خیاط بخت
بر قد و بالای دل من بدوخت
۶
خاک سر کوی تو آبم ببرد
آتش عشق تو جهانی بسوخت
نظرات