جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۱۱۲
۱
چشمت به کرشمه بین که جان میبخشد
مستست و به یک لحظه جهان میبخشد
۲
دل را ز من خسته مسکین بربود
و آنگاه به ابروش روان میبخشد
نظرات