جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۱۲۱
۱
مپسند که دل بی تو دهد جان مپسند
دل داده خود بی سر و سامان مپسند
۲
آن دل که به زلف سرکشت دربستیم
همچون سر زلف خود پریشان مپسند
نظرات