جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۱۵۶
۱
سرگشته و شوریده دل ماست دگر
چون زلف تو بر رخ [تو] شیداست دگر
۲
آن قامت زیبای نگارست به باغ
یا سرو چمن بود که برخاست دگر
نظرات