جهان ملک خاتون
شمارهٔ ۳۴
۱
چون چشم تو نرگسی ندیدم سرمست
چون دید دلم گشت به زلفت پابست
۲
پیوسته به خم بود چو ابروت دلم
جان کرد فدا و ز غم آن نیز نرست
نظرات