جلال عضد
شمارهٔ ۱۳۸
۱
سیه چاهی ست زلفت تار و دلگیر
در او دیوانگان بسته به زنجیر
۲
بشد تدبیر و عقل و رایم از دست
چه تدبیر ای مسلمانان، چه تدبیر!
۳
من و جان دادن اندر جُست و جویش
چو یاور نیست بخت از من، چه تقصیر
۴
غزل چون می نویسم از سر سوز
همی سوزد قلم هنگام تحریر
۵
تو از ما فارغ و ما در تک و پوی
چه چاره چون چنین رفته ست تقدیر
۶
چگونه دیده بر دوزم ز رویت
وگر خود می زنی بر دیده ام تیر
۷
ربودی عقل و جان و صبر و هوشم
وگر خواهی حساب اکنون ز سر گیر
۸
فلک را هست سودای تو در سر
چو سودای جوانی در سر پیر
۹
جلال! از بخت خود، کامی ندیدی
که خوابت را به جز غم نیست تعبیر
نظرات