جلال عضد
شمارهٔ ۳۰
۱
بگذشت به طرف چمن آن ماه سحر
قدّش چو بدید سرو بر راه گذر
۲
گفتا: که به قدّ من همی ماند راست
گفتم: برو ای دراز کوتاه نظر
نظرات